Układ optyczny tworzy obraz na przetworniku optoelektronicznym (CCD, CMOS), a współpracujący z nim układ elektroniczny odczytuje informacje o obrazie i przetwarza na postać cyfrową w układzie zwanym przetwornikiem analogowo-cyfrowym.
Dane w postaci cyfrowej są zapisywane w jednym z formatów zapisu obrazu – zazwyczaj JPEG (kompresja stratna), TIFF (kompresja bezstratna) lub RAW (pełna informacja z matrycy aparatu) – w cyfrowej pamięci aparatu (w pamięci półprzewodnikowej lub na miniaturowym dysku magnetycznym lub optycznym) albo przesyłane bezpośrednio do komputera.
Najczęściej wykorzystywanymi pamięciami w aparatach cyfrowych są pamięci typu flash.
Budowa matrycy -
Budowa matrycy jest bardziej skomplikowana niż mogłoby się wydawać.
Ponieważ nie wynaleziono jeszcze punktów światłoczułych, mogących
zbierać informacje o kolorze, piksele matrycy zbierają jedynie
informacje o jasności. Kolor bierze się stąd, że każdy punkt
światłoczuły wyposażony jest w inny filtr barwny – czerwony, zielony lub
niebieski. Światło padające na matrycę przechodzi najpierw przez filtry
UV (ang. Ultra Violet, ultrafiolet) i IR (ang. Infra Red, podczerwień)
usuwające nadmiar promieniowania ultrafioletowego i podczerwonego,
następnie przez filtr dolnoprzepustowy, zwany też filtrem AA (ang. Anti
Aliasing), który zapobiega powstawaniu efektu mory na zdjęciach.Następnie poprzez skupiające mikrosoczewki i filtry barwne światło trafia do punktów światłoczułych. Każdy z nich zbiera zatem informację o innym kolorze i dopiero w wyniku interpolacji, czyli obliczeń przeprowadzanych na podstawie danych o świetle zbieranych przez sąsiadujące piksele, otrzymujemy pełną informację o zarejestrowanym obrazie. Gdyby interpolacja nie była przeprowadzana, zdjęcie składałoby się z zielonych, czerwonych i niebieskich kropek o różnej jasności, nie zaś z punktów w różnych kolorach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz